Die twins in 'n boksie...

My eerste official topic van my blog is een wat vreeslik na aan my hart lê... Terwyl ek in die proses was om research te doen oor die moets en moenies van 'n blog skryf, het al die experts min of meer dieselfde gesê... Hulle het gesê dat jy  seker moet wees van die boodskap wat jou blog gee of jy moet spesifieke topics kies waaroor jy wil skryf en daarby hou, met ander woorde, soos elkeen van ons moet jou blog 'n identiteit hê... 

Al wat ek daaroor kon dink is well... Fuck... Niemand van ons wil graag vir 'n tweede keer deur daardie painful journey gaan nie... Ek quite sommer while I'm ahead. Die soek na 'n mens se identiteit is gevul met constant rejection, self doubt, om jouself in situasies te sit wat waaaaaayyy out of your comfort zone is en die gevoel dat jy nêrens hoort nie.... Soos ek in my vorige post verduidelik het is my lewe vol contradictions tot die uiterste, en let me tell you... My soeke na identiteit was ma so kind of bumpy.... Ek het my identiteit probeer vind in van die kerk tot in wilde nagte in die company van drank, wannabe rockstars, ons local hoërskool se 'wonder-boy', abusive relationships en friendships wat nooit rêrig iets vir jou beteken nie, en het ek al gemention drank..???

In elk geval, ek het op die volgende quote afgekom... En dit het my laat dink...

"We're always contradicting ourselves. We want people to tell us apart... Yet we don't want them to be able to. We want people to get to know us... But we also want them to keep their distance... We always longed for someone to accept us... But we never believed there'd be anyone who would accept our twisted ways. That is why we'll stay locked up tight, in our own private world... and throw away the key, so that no one can ever hurt us."- Bisco Hatori

Toe ek hierdie quote lees het dit gevoel of hulle van my lewe praat, vir 'n baie lang tyd was dit pretty much wat my philosophy was oor my relationships... 

Ons as mense wil so graag net alles in 'n perfekte flippen boksie in pas. Volgens society is daar jocks, cheerleaders, nerds, goths,emo kids, hippies, hipsters en nog duisende ander stereotypes wat deur pop culture geskep word. Elkeen in 'n spesifieke boksie,met hulle perfectly defined likes,dislikes,personality traits en views about the world. Asof dit nie genoeg is nie is daar dan ook 'n class system. Waar geld of die lack daaraan ook jou blykbaar 'n sekere identiteit gee... Nie eers te praat van race, culture clashes, sex, gender en religion nie. 

 Ons is ook geneig om agter 'n groepie mense of in 'n boksie te wil hide,dit is makliker en obviously is dit lekker om te voel dat jy iewers hoort... En glo my, ek was ook al daar, so no judgment... Ons gebruik hierdie stereotypes as coping mechanisms en om ons self te beskerm van die stampe en stote wat die lewe het om te offer!!! Maar dan sit mens met die vraag, is jy dan werklik true tot jouself, is hierdie identiteit wat deur consumerists en sensationalists create was werklik 'n true reflection van die amazing human being wat jy is??? Is dit 'n true reflection van al die goed wat jy die wêreld kan bied??? I think not!! Dit is meeste van die tyd maar shallow en narrow minded.

Nog 'n konsep wat ek nie altyd my mind kon om wrap met society se boksies nie is die judgment wat hiermee saam gaan... Ek was al in menigde situasies waar mense hulle ongevraagde opinies lig en judgment gee oor situasies waarvan hulle  nie eers 'n bietjie van die agtergrond ken nie en daar is net een vraag wat ek gewoonlik aan hierdie mense wil vra... Wie die hel het jou die queen van die kakhuis gemaak?!?!? Niemand het die reg om 'n ander persoon te condemn nie. Dit is die beauty van freedom of choice... As jy nie van iets hou nie... Skuif dit uit jou lewe uit en vermy omstandighede wat jou in so 'n situasie sit, maar respekteer mense en los hulle flippen uit!!! Dit is dan weer hulle choice...

Die feit dat social media vandag se world rule vererger ook nog hierdie situasie... Mens kan NOOIT seker wees dat die stories daarop die waarheid is nie en ook word mens kind of so bietjie deur sekere mense emosioneel afgepers... Ons almal ken die 'click like en helfde van Afrika se honger mense word magically gevoed'of'share hierdie bybel versie of anders is jy satan'- posts... Maar erger as hierdie constant irritasie is die feit dat mense betrokke raak by  intense facebook wars, waar mense mekaar vieslik vloek, en mense dood wens wat hulle nie eers ken nie... Ek lag altyd my pis af vir hierdie wars!!! Maar dis skokkend!! Recently het ek 'n war gevolg waar 'n vol figured girl haar afgeneem het in haar costume of underware en basically vertel het van haar struggles met haar gewig en dat sy nou proud is op haar body ensovoorts, super brave en inspiring stuff... Maar dan gaan kyk jy na die comments wat daar gelos was.... Mense wat sê hulle haat 'skinny bitches' en dan sê die skinny bitches weer hulle haat 'fat pigs'... My mond het oop gehang... Eerstens was die arme girl wat die foto gepost het se brawe deed totaal en al in vain... Want in plaas daarvan dat mense inspirasie in haar daad gevind het, het dit net 'n platform geskep dat mense mekaar vieslik uithaal...

Dis 'n constant struggle vir die soeke na identiteit.  'n Redelike groot bump in die road vir my en my sussie, Lizette was ook die feit dat ons dieselfde interests, vriende en meeste van die tyd dieselfde views  het en extremely close is, daar was constantly na ons verwys as "die twins". Alhoewel die mense wat so na ons verwys het dit nie enigsins sleg bedoel het nie, en ek self nooit 'n probleem daarmee gehad het nie, het dit steeds 'n probleem create. Mense het automatically geassume dat ons in alle situasies dieselfde views, reaksies, inspirations en aspirations het... Wat nie altyd die geval was nie... Aangesien ons actually twee verskillende mense is. Dit het die gevolge dat 'n mens jou voice verloor asook 'n identiteit skep wat nie noodwendig akuraat is nie... Nog 'n boksie om in te pas...

Die laaste soort boksie wat ons skep is  eintlik maar die grootste en moeilikste een om in te fit... En dit is die boksie waarin jy jouself sit. Ons almal limit ons self. Ons insecurities, ons upbringing, ons culture, ons demons en miljoene ander aspekte in almal van ons se existance. Hierdie boksie is waar ons die heel seerste kry en daarvoor kan ons nie society blame nie... Daarvoor kan ons net ons self blame... Die wrongs wat ons aan ons self doen is gewoonlik die grootste injustices wat gebeur... Want ander mense wat somtyds nie eers bietjie van jou weet nie, sien meer potential in jou as jyself en dis 'n damn shame...

Die beste ding wat in my lewe kon gebeur het, was die feit dat my boksie uitmekaar gebliksem het... So pynvol as wat dit ook al was... Was ek finally free, en het ek my identiteit in myself gevind...

Daar is nou nog net een vraag wat my so bietjie haunt... Ons is almal mense, en ek glo dat maak nie saak wat jou agtergrond is nie, ons almal in essence dieselfde dinge soek , ons soek liefde, ondersteuning, salvation , acceptance, kindness,humanity, forgiveness en happiness. Maar wat ek nie kan verstaan nie, is dat as ons almal dan  so desperately na die selfde dinge soek... Hoekom is ons dan so reluctant om dit vir mekaar te gun of te gee???

Van waar niks wit of swart is nie...

Alida.